رویکردهای مراقبتی و درمانی در مواجهه با طاعون به عنوان سلاح بیولوژیک

مقدمه و هدف: بیوترورسیم و پتانسیل مرگ دسته جمعی آن یکی از مفاهیم جدید و مهمی است که این روزها به طور روزافزونی در محافل علمی و نظامی مطرح می باشد. حملات زیستی یا بیولوژیک پدیده ای است که به طور جدی در قرن بیستم شروع شده و ظاهراً قرار نیست متوقف شود. عامل طاعون یکی از عوامل موجود در لیست سلاح های بیولوژیک از سوی کنوانسیون خلع سلاح است. از این رو، خطر کاربردهای بیولوژیک یا بیوتروریستی آن توسط دشمن امری محتمل و تهدیدی جدی است. هدف از تدوین این مقاله، به روزرسانی اطلاعات کارکنان حرفه ای بهداشتی در خصوص طاعون و جنبه ی بیوتروریستی این بیماری می باشد. مواد و روش ها: این مقاله مطالعه ای مروری است که براساس مقالات جستجو شده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی (2012-2000) تدوین شده است. یافته ها: طاعون یا مرگ سیاه، بیماری عفونی بسیار بدخیم مشترک بین انسان و حیوان و بالقوه کشنده است. این بیماری علی رغم توسعه دانش پزشکی همچنان به صورت اندمیک در گوشه و کنار جهان دیده شده و در بیش از 20 کشور جهان هنوز رایج است. باسیل طاعون (یرسینیا پستیس) به دلیل انتشار سیستماتیک، پاسخ ایمنی طبیعی در بدن میزبان را مختل کرده و در صورت عدم درمان بین 10-2 روز کشنده است. از آنجاکه باسیل طاعون قابلیت تبدیل به آئروسل را دارد، لذا، ممکن است از آن به عنوان سلاح بیولوژیک استفاده گردد. استرپتومایسین انتخاب اول و به عنوان مؤثرترین دارو علیه طاعون محسوب می شود. پیش آگهی بیماری براساس شکل بیماری متفاوت است و پیشگیری ها در سه سطح می تواند انجام گیرد که در متن مقاله به تفصیل به آن پرداخته شده است. بحث و نتیجه گیری: خطر بالقوه حملات بیولوژیک تهدیدی جدی است. باید به خاطر داشت که تشخیص یک حمله بیولوژیک و آمادگی برای پاسخ به آن کاملاً مشابه تشخیص و مقابله با شیوع یک بیماری است، اما نظارت، مقابله و سایر لوازم ممکن است از نظر شدت متفاوت باشند. امروزه علی رغم پیشرفت علوم و فنون، دانش بشری از پیش بینی زمان و مکان وقوع این نوع عملیات به طور نسبی ناتوان است. از این رو می بایست در قبال وقوع غیرقابل اجتناب آن مهیا و آماده بود. لذا با توجه به اهمیت و ضرورت آمادگی مقابله با این حملات، مسؤلان و متخصصین در این رابطه باید با آگاهی و هوشیاری لازم در جهت آمادگی در مقابل این خطرات تلاش و برنامه ریزی نمایند.